a 40 km ode mnie jest tak:

Wczoraj pojechaliśmy do Reykjaviku, polataliśmy po mieście ciesząc się "metropolią". Pobiegaliśmy po sklepach plastycznych całych dwóch. Zakupiliśmy wełnę i pyszne ciasteczka maślane w nowo okrytym ale starym sklepie. Nie zrobiłam zdjęć sklepu, a trzeba było. Składa się on z trzech pomieszczeń w tym jedno jest w piwnicy i trzeba tam zejść po wąziutkich, krętych schodach, na których z łatwością można pozbawić się siekaczy. Na górze w jednej izdebce można zanaleźć słoiki i słoiczki z marmoladami, dżemami, talerzyki do tychże, łyżeczki, ciasteczka, pierniczki, herbaty... W następnej izdebce, która jest w kształcie trójkąta ostrokątnego od pogłogi do sufitu ustawione są kubki i kubeczki, dzbanki i dzbanuszki. Uroda tej ceramiki nie zachwyciła nas ale klimat sklepiku super. sciany wyłożóne takimi skandynawskimi panelami, w starym stylu bo i dom stary. Podłoga drewniana mocno przetarta. Wszędzie wisiało coś kociego: a to ściereczka z konturem kocim, a to szmatka, a to magnesowy notes na lodówkę, podkładka pod talerz.... Jednak dopiero pomieszczenie na dole zachwyciło nas oboje. Na dole były same przydasie. Przydasie do pieczenia pasztetu (nie piekę nigdy), przydasie do robienia suszi (zakupione), prawdziwe woki, prawdziwe stalowe patelnie, mieszaki, drapaki, skrobaki, trzepaki... formy, foremki, wykrojniki do ciastek, specjalne do ciastek nadziewanych, nadziewaki, ozdabiaki. Wyniosłam się stamtąd siłą.

W stolicy obejrzeliśmy niechcący pochód związany z pomocą lecznia raka u młodych ludzi.

Po stolicy pojechaliśmy w góry gdzie temperatura spadła do minus pięciu stopni i wyglądało to tak: